Yaşantımın ortasında siyah bir nokta gibi
Dalar giderim maziye toprak sokaklarda
Yüreğimin Sonbahar şehrinde
Şiirler kuşanır gözlerim
Dinmeyen sağnaklar kadar mutsuzum

Karlar kentinde kararan gecelerim
Kabus dolu uykularımda gözlerimden silinmeyen
O akşam,o ayrılığın ve gidişin
... Ve bu kentin çökmüş duvarlarında
Sallanan bir sensizlik ağıdı
Susuz çöller kadar mutsuzum

Karanlık günlerim mutlu bir Güneş’le aydınlanır
Gelirsen
Olmuyor sensiz yaşamak
Tutuklu yüreğim sensizliğe
Dev aynalarda büyüyen tutsaklığım
Sensizlik yara açtı yüreğimde
Ve, gidişin pranga mahkumu gözlerimde

Umutlarımın en karanlığı bile
Hep geleceğin için yaşadı
Sessiz çığlıklarımı duymadı kimseler
Darağaçlarına asıldı zından geceler
Seni - beni birer mum gibi erittiler
Sığındım içimdeki hücreme
Şimdi inanıyorum geleceğine
Özgür bir kalbim var ki, seni yazıp
Seninle yaşayan

Çık gel de artık tutsaklığından
Mutlu mısralarım - SEN - olsun hep şiirlerimde
Satır satır, hece hece
Seni söylesin hep şarkılarım
Susmasın pencerelerimde
*

Günay Koçak

29 / 04 / 2023