1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
421
Okunma
ESKİ ÇOCUKLARA
Tamam yoksulduk belki,
Ne bileyim afili elbiseler,
kundura ayakkabılar yoktu.
Cep telefonları, bilgisayarlar,
YouTube, instagram, tiktok yoktu.
Para sayma makineleri evlerde değil,
Sadece bankalarda olurdu..
Oysa benim en büyük hazinem,
Kırmızı yeşil bilyelerim,
Kağıttan hamur ile yaptığım uçurtmalarım,
Gazoz kapaklarım,
Kibrit kutusunun resimli yüzü...
Ekmeğe sürdüğüm margarinim,
Tamek meyve suyu, Elvan gazozu..
Kömürlük kütüphanesinde,
Gizli gizli okuduğum ,
Zagor, Kızılmaske, Mister No idi,
Gizli kahramanlarım.
Ondandır haksızlığa, hırsızlığa isyanım.
Peki şimdi çok şeye değil ama çoğu şeye sahip olsamda,
Neden arıyorum o eski yoksulluğumu?
Affan Dede’ye para saysam,
Satar mı çocukluğumu?
E&E
5.0
100% (3)
Cevap Yaz