Hasret dediğin ne ki
Leyla’nın göz yaşları mı ?
Mecnun halimin Feryadı mı ?
Rüyalarımdaki gül halin
Ey yüreğimdeki ayrılık
Yaktığın halime bir bak
Yağmurlar serinletemiyor
Gözlerimin yangınını
Isıtamıyor güneş yakıcı sıcaklığı ile
Buz tutmuş bedenimi

Şimdi hep sensizliğimi giyinip kuşanıyorum
Pejmürde halimi görme istersen
Anılarımı depreştiriyor, öksüz çocuklar yollarda
Seni anlatıyorum onlara , bir bahar kadar renkli

Her zerremde nemli bakan gözlerin
Sen uzattıkça bu ayrılığı
Tükenmeyen kederlere tutulmuşum
Yüreğimde ayrılıklar gezinirken
Buz tuttu gözlerimin pınarı

Gece yarıları
Karanlıklarda hatıran kol gezer
Acımasız kanlı eller tetikte bekler
Sokaklar kimsesiz
Yağmurlar yağar tepeme
Kar yağar belkide kızıl kıyamet
Sen üşürsün hücrende, ben donarım burada
Gözlerim uykusuz birer kanlı göl
Senli rüyalara hasret kalırım

Ağladığın şarkılarda ağlıyorum şimdi
Dertlerin depreştiği siyah gecelerde
Ben hep bu durakta, sen uzak bir yerde
Bekliyorum; geleceksin umudunun şarkısı dilimde
Senden sonra unuttum gülüşümü
Artık hikayelerle avunuyorum
Susuyor dilim ; gözlerim gözlerine tutsak

Gel
Tükenmişken ömrü geçen iki yılımızın
Sensiz akşamları yaşıyorken yudum yudum
Gel... yemyeşil bak bahar
Leylaklar kokusunu saçmışken doğaya
Gel papatyalardan tacınla
Bir prenses gibi gel
Gel, çıkıpta ne olur
Hazan mevsimine inat
Bir rüya olsan da gel artık !


Günay Koçak

19.04.2023