1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1097
Okunma
Avucumda çöken mevsimin tanımsız sancısı dolaşıyor
bakışlarında
sevinçlerimiz boğazlanmış hançerlenmiş gecede
Sözleri yasaklanmış dingin sessizlikle örtülmüş gözlerim
Yüzüne yapışan silik düşüncelerin ardında
yeni yolculuklar var
Ve sütüne susamış bir çocuk gibi savruluyor zaman
Unuttuk sandığımız hatıralarında kanadı kırık artık
Hangi şehre esir düşmüştük
Adressiz yolculuklarda
imlası bozuk ihtilal yazılarında kaldı aşkımız
Ve ölü bir mevsimin şafağında
susturulmuş çocukların sureti kör bir esintiyle
silinirken, hüzün yağardı yüzümün doğusuna
Usulca doğarken güneş,yas tutardık
Çürüyen aşka...
Cevap Yaz