.
.
.
Bu sefer boş yere değil yalpalayışları
Uçuşan yaprakların
Ve susuzluğumun da bir sitemi var belki geceye
Gözlerin
Mecbur etse de beni
Siyahlara...
.
.
Kapıların hep duvarlara açılışı sanki
Çıkışı olmayan tüm viranlıklar
Ve
Kopuşum yakın hazanından
Yaprak yaprak çürümelere...
Oysa gece getirmişti avuçlarımıza yıldızları
Ve gülümseyerek bakıyordu bize ay.
Son kurşunun çaresizliği acze düşürür geleceği
Ve
Çoktan ateşlenmişti silahım
Yüreğine...
Ya hedefini bulacak kurşunum
Ya da acizliğe kapanacak bir ömür
Sensizliğim...
.
.
Sessizliğin kadranları, kurulu değilse saatler
Tozlanmaya başlar sanki bir kum fırtınasına tutulmuşcasına...
Göğe bak
Sadece...
Ve anla uçsuzluğunu
Çaresizliğimin...
Aklıma, kalma artık çat kapı girip çıkarcasına
Kalma
Ne sen verebilirsin bana ömrünü
Ne ben ölebilirim kavuşup sana...
Öyleyse
Neden uzun bu kadar gece...
Ve sen
Neden gerçekliğimsin söyle
Söyle...
.
.
Yoksa
Yok musun?
Senli bir yalnızlık mı hep...
İçim dışım...
.
.
.