Sözcüklerim var ve hislerim…
Duyuyor musunuz, ey, ahali:
Yok mu arttıran hüznümü
Sadık kaldığım kadar âleme
Bir düş misali gezindiğim iki cihanda saklı
Bir ulema gibi
Şiirlerin de ulak olduğu
Rüzgâr gibi içime esip
Bir durakta daha bekletildiğimden de yok gayrısı.

Tek dua değilim nicesi
Ben hüznün duayeni sefil bir şairim.
Teklemez de yüreğim
Sevdiğim kadar kendime yağdığım
Rahmetin her damlasına tapınan
Aşkın kulvarında bağdaş kurduğumdur şiirlerim
Bazen nüktedan
Hayli nazlı
Estiğim kadar aşarım yolları
Dinmezken nazım niyazım
Rabbine sadık bir kul ki âşık attığımdır mazi
Ve külyutmaz yetilerim…

Bir besi ambarında gagaladığım
Bir rengin vasfında sararıp solduğum
Bir de aşkın nazarında
Ansızın sökün eden sonra da sönen coşkum
Nadasa aldığım bir ömür ne ki
Meşk ettiğim hazan çeşmesi
Hür doğmadım hür de yaşamadım
Kurallardı tek tanığım
Bense tek sanık sandalyesinde yargılandığım
Müebbet yemişken yüreğim ve sevdam
Münzevi bir kıvılcım da doğup da büyüyen yürek yangınım

Beşi bir yerde şiirlerim
Beynamaz sözlüğün esiriyim
Gel gör ki: yetmez de asla ne harfler ne sözcükler
Kalp gözümle sevdiğim yazdığım bana yeter
Neydense isyanı insanların
Ney sesinde saklı maruzatım
Bir imgeyim yetmez lakin
Bir çiçeğim tek çiçekle geçmez ömür
Bir sureyim aşka sadık
Tutkunum hayata
Bir o kadar ölümlü ve hazır olduğum o mutlak sona

Birden başlamadım ben çünkü s/onsuzluktu ikbalim
Sondan başlayıp erdiğim hidayeti çok gördü bana ahvalim
Şiarım bir duygudan öte
Şairliğim hız kazanır imge imge
Sevdiğim kadar içimden yüreğin umresi
Şiirler düşmez yakamdan

Huzur ve ben:
Ne gam yediğim.
Hüzün ve mealim:
Ne de gocunduğum sessizliğim.
Aşka tutsak aşkın aşikâr özlemi saklı içimde
Kantarın topuzu mu kaçtı ne?
Elbet dur durak bilmeden koştuğum Rabbime.

Şehrin ışığıyım
Ve de şiirlerin yıldızı.
Küstüğüm bazen kendime
Şiir dahi yetmez anlatmaya derdimi
Döşerim sayfaları sayısız hikâye ile
Döşümde çağlar yazılar
Kapışansa rahmetin sağanağında kanat açtığım
Mabedime matemime
Kardığım mahremi
Sözcüklerse idare lambam…

Sökün eden nice duygu ve heyecan
Bazen hezeyan tetikler yüreği
Bazen bir hengâme ki çağladığım sözcükleri
Aştığım bir eşik
Salındığım beşik
Kalemde yaşarken kalemimle yazarken
Kanat açtığım hayallerin yok emsali
Kaydığım kadar hızlıca
Kaybolan bir ışıktan öte
Kaynadığım delice
Şiirsiz geçen yıllarımı lanetlediğim
Bir hükümse verilen
Emir elbet büyük yerden
Mademki yaz, diyen biri var
Engel olamaz hiç kimse içimde saklı zümreye
Mani olamaz cihan
Manidar olansa yürekte saklı olan
İlla ki gelecek dile kalemin nezdinde
Kükreyen bir aslandır gönülde yatan…