Meleklerin yurdunu gül kokusu sarınca,
‘‘Kün’’ emriyle topraktan var olmuşuz... vesselam.
Ol Âdem’den bu yana, Hak divana varınca,
Gönül yanmış aşk ile, nâr olmuşuz ... vesselam..

Ağyar girmiş araya, emeline ulaşmış,
Bir elmadan gurbetin tadı öze bulaşmış,
Firkâtin mihmandârı nice zorlu yol aşmış,
Gurbet ile gurbette yâr olmuşuz... vesselam.

Ezan sesi kulağa fısıldarken sılayı,
Hıçkırığa boğuyor, üç günlük fasılayı,
Sırtında ölüm yükü, sinesinde can payı,
Seccadeler ıslatıp zâr olmuşuz... vesselam.

Adem’i âdem yapan haya, edep, ar, iman,
Cürmünde gözyaşı var, ruhunda umut umman,
Aşkın pervanesiyiz, derdimiz derde derman,
Âlemi aydınlatan nur olmuşuz... vesselam.

Kalbe hicran yazılmış, bezm-i elest burcunda,
Koç yiğitler can çeker gurbetin avucunda,
Her ayrılık kıyamet, vaktin parmak ucunda,
İsrafil’in elinde sur olmuşuz ... vesselam.

Kimi ulu bir ağaç, dost köyünün yolunda,
Vuslat çiçeği kokar hem sağında, solunda,
Leyla’da Mevla görür, marifet var kulunda,
İlim- irfan bağında bar olmuşuz... vesselam.

Bu mukaddes bahçeye destur alıp girince,
Baş döndüren gülleri, üçer beşer derince,
Kudreti sonsuz Hakk’ın esrarına erince,
Muhabbet Mansur’una dâr olmuşuz... vesselam.

Geldik, gördük dünyayı, ömür sürdük beyhude,
Kimi hızlı yaşadı kimi gayet asude,
Gençliğine güvenen nice canlar fersude,
Sırât-ı müstakîmde ar olmuşuz... vesselam.

Ehl-i dünya olanın nihayeti âfetmiş,
Kalbe Hakk’ı koyanın her nefesi gurbetmiş,
Şeb-i âruz deminde ölüm güzel halvetmiş,
Ulu berzah yolunda sır olmuşuz... vesselam.

................................................ Turgut Yörükoğlu