1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
425
Okunma
Korkutuyor kalemim,
Titretiyor içimdeki kimsesiz masaları sandalyeleri,
Anılarıma salça olup da acı eşiklerime iğne batırırsa,
Bir dil sürçmesinin hezeyanını yakalarsa köşede,
Hesap sormaya kalkarsa yeniden,
Etrafına şiirden çiçekler diktiğim,
Kendimden sakınıp sevdiğim kadına dokunursa,
Korkutuyor kalemim.
İstikameti belirsiz bir trene;
Dalgalarda alabora olacak bir vapura bindirip,
Götürürse beni apar topar,
Ayrım gözetmeksizin karalarsa gözyaşlarımı, gülüşlerimi,
Kapkaranlık bir sıfat bırakırsa yerime,
Çizik ve yaralardan okunmayan bir cümle olursam,
Korkutuyor kalemim.
Temiz tutup sakladığım yanlarıma da sıçrarsa,
Damarlarımdan kurşuni bir renk akarsa sonunda,
Birkaç sayfası kalmış defteriysem şayet,
Öldürüyor beni kalemim.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz