yalnızdım...
toprağa gömdüğüm bir kalbim
vardı.
ve nakışlarla dolu sözcüklerim.

inanmıyorsunuz ama
hayatımda onun parmak izleri vardı.

sessizliğimin bir şarkısı
bir adı
bir ağıtı yoktu.
işkencesi vardı...

ve caddeden caddeye sürüklenen
acısı vardı.

kederli bir bezin üzerine
Ak saçlarım dökülüyor
hayallerimi tarıyordum.
her yerde onu görüyordum.
renkleniyordu gözlerim,
yeşeriyordu gökyüzü.
yemyeşil oluyordu deniz.
yeşeriyordu hayallerim.
yeşeriyordu herşey.
yemyeşil oluyordu herşey
onu düşününce...

serin bir rüzgâr gibi seviyordum onu.
iyilik çiçeği oluveriyordu kalbim.
yalnızlığım güzelleşiyor
hüznüm kanatlanıp uzak diyarlara
göç ediyordu.

ben her gece
onun yanında su veriyordum kalbime,
can buluyordu damarlarım,

o ise
övüldüğü ve sevildiği kalbe
arada bir uğrardı...

yalnızdım...
toprağa gömdüğüm bir kalbim vardı
ve nakışlarla bezeli bir aşkım...