Aynanın bir yüzü

Yüzüme vur,
Haykır tüm gerçeği!
Uyumak haram olsun.

Yüzüme çarp,
Savur tüm öfkeni!
Dökülsün yapraklarım
Ve eylülse mevsim
Aklansın benim yüzümden.

Kanat,
Saçılsın damarlarımdan bütün renkler
Suçlusu beni bil.
Çıplak kalan ağaçların
Kilitli kapıların
Sürülmemiş tarlaların
Ve oruç vaktiyse dönem
Suçlusu beni bil
İftar vakti yardıma muhtaç yoksulun.

Kapat,
Düğmesini oksijen tüpünün
Demek ki bitkisel hayattayım.


Öbür yüzü aynanın

Ben değilim
Muhatabı sadece
Uykuyla geçen ömrün.

Yüzüme bakma tuhaf tuhaf
Ben çıkarımla varım
Hayatın bütün doğallığında
Geçmiyorsa mevsim,
Başka diyarlara göçerim.

Avuttum kendimi
Benim yüzümden değil
Renklerin kiri
Parklarda ağaç çürükleri
Benim değil açılmayan kapılar
Ve suya hasret topraklar
Suçlusu ben değilim
Yardım kamyonları ardında
Sıraya dizilen, bir kısmı ezilen kadının, çocuğun.

Anı yaşa,
Dün gelmeyecek, yarın meçhulün

Demek ki tükeniyor insanlığın.


Sinan YILMAZ