Yarım kalmış bir şiirimden...


Kuşlar
Bilir mi hiç Endülüs’ü
Uzaktan bir ıtır kokusu özleminde
Köşe bucak çırparken kanatlarını
Yıkılır mı surları şehrin
Asır be asır
Donuk ve izbeliğe tutuşmuş tüm kelimelerin
Yok artık güneşlere vurgusu
Bir sabah
Bir akşam
Kaç asır gidecek daha böyle
Kaç asır tahammül edeceksin daha
Bensizliğe
Kudüs’e uzatıp çıplak ellerini
Endülüs
Bağrı yanık söylencelerin korkulu diyarı
Daha yaşanacak ne çok şey varken
Senle

Endülüs
Gökleri prangalı şehir
Sokakların hâlâ tarih kokuyor
Gözlerinde çocuksu özlemler
Sinende yıkılmış kahrolası gururlar
Çiçeklerin bilir tek cürmünü savaşçıların
Söz açmaz sokak lambaların yaşamaktan sefilce
Oysa
Kan revan içindedir caddelerin
Saklansa da görünmezliğine
Asırların




YAZILAR bölümünde;
"İnancın kendisine iyilik kazandırmadığı kimse" başlıklı yazımı da okumanız dileğiyle...