hiç olmazsa bu bahar uçsaydım gözlerinden
kanatlanan gülüşün değiyor
ince çizgilerime
teğet geçen aşklara bakışıyoruz aynı anda
ellerin bırakıyor beni uzaklara
gözlerin kalıyor rüzgarımda
sürükleniyoruz
uçurumun bahanesi olmayan sevişgen intiharına
uçuruyoruz uçurtmaları
yırtık böğürlerin iniltili kutsallığında
öylece buluşuyor renklerimiz seninle
tuvaldeki bedeninde

gidişlerin ilahi tınısı acıtıyor içini
belki uzatsan elini
ya da dönse yüzün gecenin matemine

sitemlerin
gündüzün geceden bozulmuş bekaretine

iyide sebep sensin
belki uzatsan elini
yarın daha mahrem gelecek düşlerine

ve sen bir kez daha düşeceksin
kılavuzu düşlerin
felsebiyat kitaplarına

suret yalnızlığın oynaksı ihaneti
ayna şimdi sadece göz kırpması
tırnak içine alınmış “güzelliğin” vardı senin

altını çizmeye korktuğum sevişlerinin
üstünden geçerdim
içtiğin sigaranın savurgan dumanı ile

bir ayrılık hikayesinin
detone olmuş fon sesi seni
çığırma bana
kederlerin krallığını ilan ettiği cümlelerle

sen zaten hederdin
keder sadece sesin

sirayet etmiş oynak bakışlı ayyaşlar
çıkmaz sokaklarında şimdi yalın ayak
sızıyorsun
melamin tabakların çiçeklerinden

elleşme
içiyorsam
kendimi sesinden
sen daha yüksek söyle

/ölüyorum lan sana
hem de jantisinden... /