Kötü olan ne varsa yakışana bırakıp
Ne birine hinlik et, ne birine tuzak kur
Sohbet ehli seçerken tavırlarından çakıp
Sana tepeden bakıp hor görene uzak dur


Mâbûdun rızasını gözetip muradında
Resûlünü örnek al Rahmân’a taatında...
Şeytanı kıskandırıp kalp kırma sanatında
Arsızın suratında nur görene uzak dur


Özde sağlam kalmışsa Güzel Ahlak direği
Şefkat, merhamet, insaf insanlığın gereği...
Arı ile bir tutup zehirli engereği
Sevgi dolu yüreği ur görene uzak dur


Vazifesine göre; biraz ya da bol kese
Var ederken Yaradan akıl vermiş herkese...
Tıkayıp kulağını Hira’dan gelen sese
Kendisini İblis’e er görene uzak dur


Niyet ve samimiyet; budur her işin başı
Zira niyet halisse boşa gitmez uğraşı...
Nice mazlum yaşarken baharda kara kışı
Zalim ile savaşı şer görene uzak dur


Nankör kapılıp asrın değişen havasına
Varsın ihanet etsin Türk-İslam davasına...
Bakıp yalan dünyanın alımlı ovasına
Bu hânı hevâsına dar görene uzak dur


Akıbet ders verirken kabirden vaaz ile
Ne işin var oyunla, hevâ ile haz ile...
Yanlışı doğrularla karayı beyaz ile
Mü’mini yobaz ile bir görene uzak dur


Kartal için düz ova karıncaya sarp yokuş
Manzarayı tasfirde açıya bakar bakış...
Cehennemin dibinde bahardan yazdan nakış
Cennette zemheri, kış, kar görene uzak dur


Bir ağaç dal uzatıp sunduğunda elmayı
Paylaşmakta ara sen neşeyi, zevk almayı...
Kadehlerle kutlayıp felekten gün çalmayı
Zillette alçalmayı kâr görene uzak dur.


Maharet ne pazuda, ne bilek, ne yürekte
Ne de yıllar içinde boy verip büyümekte
Meziyet her lokmayı helâlinden yemekte
Alın teri, emekte kir görene uzak dur


Değse de Alsancağa kem gözün garabeti
Davası Hakk olana yeis zül, zafer katî
Vatan; onur, şeref, şan; vatan Türk’ün mabeti!
Uğruna şehadeti zor görene uzak dur!


Mecit Aktürk