şimdi herşey seninle başlıyor
unutamadığın herşeye dair ne varsa ya sızlıyor
ya da umutlanıyor
şimdi derler geçmişin geleceğine neyin nutuğunu atar
kalp bu ya neye atacağını bilmeden atar

sevmeyi hissedebildiğim senin koynun
kokunu hissettiğim dudaklarımı değdirdiğim boynun
kim bilirdiki yerim isyan bir bir dökülen deprem

bir aşkın meyesiydik
bu olurun neşesiydik
kimse demesin hayır yoktur diye
bunları ancak bilen bilene

herşey bitiyor diyorum
sonra bir bakıyorum
yanına koşuyorum

neyin hikmeti nelerin hizmeti
bilemedim yerimde durdum
sadece sürprizlere
bakıp bakıp duruyorum

koşmayı bırak derken
kalbim neye mahkumken
anlam veremediğim
tuhaf duygularda kalbolduğumu
hissettim

kim bilir kalbim bana çektirdiği eziyeti
içimde ama yakıyor bir yandan

uzaklaşan saçma aşkın içinden
şu kaçıp gidene bak
ne eziyet ne taravmadan
kaçmanın bedeli
kaç kuruş diye saçmıyorum

hesapsız onca şey varken
neyi nedene anlatmak
boş geliyor
artık bitenler yokken
var eden zincir kuyu var

tutkulu gözlerden uzak olmak
olsa gerek
bunca yaşananlar
o gözlerin esiri olup
bilinmezlik mahkumiyetindeymişim

şimdi geçti demek
kitabın ilk sayfasını okumadan
şap diye kapattığın demek

tutkulu gözler acıttın
kanattın
bense sevmeyi bildim
haylada severken
yaşamayı bilmek zor değil

güçlendim daha da güçlendim
ve ben kazandım
kazanacaklarım ve hakkettiklerim
kadar

kaybedenler üzülsün
kendine yazık edenler

Baharımsı