NEM DEĞDİ!

Gurbetlik, hasretlik, özümü yakmış
Yüreğim yanmış ki, göze nem değdi!
Bundan geri dönüş, olmayacakmış
Kalbime inmiş ki, yüze nem değdi!

Kırk seneyi aştım sıladan ayrı
Kuru ağaç aşı tutmuyor gayrı
Ettiğim işlerin olmadı hayrı
Küflendik gurbette, bize nem değdi!

Gurbet yabancıyı adam saymıyor
Sermayeyi versen karnı doymuyor
Bağırsan, çağırsan kimse duymuyor
Sağır kulakları, söze nem değdi!

Gurbetin işleri, ecnebi pazar
Ele sekiz çizer, sana bir yazar
Çorbamıza bile, değmiştir nazar
Aşımız bozuldu, tuza nem değdi!

Beklerken sılada, garîp ilimiz
Acep nasıl olur, böyle hâlimiz
Dağlar geçit vermez, bağlı yolumuz
Kışlar boran oldu, yaza nem değdi!

Gözlerim aynada, özden ağlamış
Baktım hâtıraya, yürek dağlamış
Koltuğa yapışmış, kireç bağlamış
Yürümez ayaklar, dize nem değdi!

Köyler virân olmuş, temiz kalmamış
Hayvanlar da cılız, semiz kalmamış
Başım yaslayacak omuz kalmamış
Anam Babam yok ki, naza nem değdi!

Sanki Avrupa’lı olmuştur her yan
Mezrâlara kadar gitmiştir ceryan
Dağ başında bile anadan üryân
Giysiler ufalmış, beze nem değdi!

İster emaneti, hançeri dayar
Azrail başımda, günümü sayar
Akordu bozulmuş, tutmuyor ayar
Paslanmış telleri, saza nem değdi!

Emmareye dalmış, kız ile kızan
Okuyan olmazsa, beyhûde yazan
Murâdî.. bozulmuş, hayatta düzen
Yokuş bize düştü, düze nem değdi!
*
Murat Kahraman Murâdî
01.01.2023/İst.