Hayatımın anlamı olduğun günden beri
Senin göğünün yamacında alıyorum soluğu
Rüzgâr ve yağmur nefesini getirecektir muhakkak
Taaa buralara
Umut işte
Masmavi endamıyla
Seninle yaşamı kucaklamayı vadediyor


Varoluş hikâyeme baş tacı olmuşken adın
Tek esaretim babam kokulu yüreğin
Sana dair herşey
Sensiz hiç birşey


Kavuşmaya günler kalsa da
İçimde kopan kıyameti dindirmeye bir ömür yetmez
Yetmez sevgilim


Şimdi ...


O bildiğin göl kenarında
Oturdum asırlık tahta banka
Sohbet ediyorum kuşlarla
Senden
Benden
Bizden
Bağrı yanık kelimeler dalıp dalıp çıkıyor göle
Birkaç ördek
Pöfüdük ve sevgilisi
Siliyor gözyaşlarımı
Silmesine de
Hırçın bir yürek sızısı düşüyor ellerimin yazgısına
Avutmak için hiçliğimin gölgesini
Suya yansıyan şiirimin yetim gözlerinden
Sefan olsun deyip
Sadece bir kez öper misin sevgilim ..?











nagihan