"Sırat köprüsü üzerindeyim "









Oysa ki
Erken bir vedaya sığmayacak kadar
Güzel olmalıydı yaşamak
Sevmek
Sevilmek


Düş değidi
Gerçekti
Zehir zemberek urbasını gyidirirken ruhuma hayat
Dünyaya gelişim gibi erkenden
Birde gurbet elde utanmadan kimsesizliĝimi
Vuruyordu yüzüme yüzüme


Şimdi gitmekle kalmak arasında
Cebelleşirken ayak tabanlarım
Hiç yaşamamış kadar büyüdüm
Hiç ölmemiş kadar can verdim
Yine de
Bana mısın demedi kalp atışlarım
Her çileye göğüs gerdim
Bir can ağrısıyla baş edenedim
Umut kuşları uçamaz oldu maviliklere
Sırra kadem bastı masum gülüşlerim


Evren gün ışığı ritüeline kavuşmadan
Seher vaktinin gizeminde
Soluğum ha gitti ha gidecek
Titrek bir duaya yatırıyorum başımı
Sessizce dokunuyorum avuç içlerimdeki
Derbeder acılara
Ruhlarına
Üç Kulhu
Bir Elham


Hayat dediğin ne ki
Beşikle mezar arasında
Mekik dokuduĝun kader çizgisi
Kimileri için dört başı memur
Kimileri için güneşsiz zindan
Yalnız doğup
Yapayalnız gideceğimiz
Bazen hazırlıksız yakalandığımıız
Son nefesimize kadar bitmeyecek imtihanımız...








nagihan