RÜYAMA DA GEL BİRAZ

Yalnızlık mı yaşıyorsun?
İster sarp kayalık dağlarda,
ister şehirde olsun.
Ne fark eder?
Adı ayrılık olmuş,
Ya da yalnızlık!
İçinden geçerek kendine döndüysen eğer,
hepsi ölümden beter!
Aşk da,
yalnızlık da yaşamaya değer.
Varsın kimseler aramasın sormasın beni,
istersen sen de gelme!
Düşlüyor,
özlüyorsam seni,
huzurum da,
huzursuzluğum da benim ellerimde.
Hareli gözlerini görmuyorum belki.
Ama Tanrı şu an canımı alsa,
hatta hayal de olsa
gömülmek istediğim
yanaklarında ki gamze,
şu an benim karşımda.
Vicdanımı yokluyorum da,
yalnızlığa itilmekte kabahatim ne benim?
Aşka açtığım soframızda,
mutluluğa zakkum zehiri eken sendin!
Bu yüzden,
bir nokta kadar gam etmiyorum kendime.
Yeter ki akşam olup karanlık çöktüğünde
tekrar tekrar gel düşlerime şu kısacık ömürde! Madem ki olmadın hayatımda,
n’olursun etme naz.
Kimseler bilmesin lütfen!
Rüyama da gel biraz!

Efkan ÖTGÜN