adadım tüm fedakarlıklarımı
kalmadı alacaklarımda
tüm hükmümle adadım
şimdi duvarlarım
üzerinde dikenli teller
ve selamına mülteci
bir çocuk ümidi
ve yüreğimde söndürdüğüm
sigaraların enkazı..

yanımdaymışsın gibi
kaldırıyorum başımı yastıktan
saklanan kokun
sarılıyor burcu burcu

yokluğundan daha beter nem var
varlığının bilincine sarılan dalım
yeminim var
kurudukça yaşım
ah... yaşlandıkça çocuklaşan inadım...

saçlarına yıldız
gözlerine feda ömrüm
bugün nihrir
günaydın suslarımda sevgilim
el yolunda göçebe kuşlarım
vaktiniz geldi...

bu kaçıncı ayrılık
yine sürüklendim senden ayrı şehre
biçilen rüzgarlarım fırtınada
hala esrik ve öfkeli
sesinle al beni
çığır aç yoluma sesinle
belki unutur newroz memleketimizi...

evcilleştirilemeyen karanfilerdi sevdamız
kavgacı ve ödün vermez tutkusundan
yabanıl ışıklarda akşam gözleri
gizli herşey karşılıklıydı
her temasta firari deliller
ve sonuçlarından doğan susma kararı

aynı heyecanla koşardı
cankırıklarımızda adiyat
ve varlığımızın devamı:
birbirimizden...