Yine sende bitecek’se güllerim
Kasım rüzgârları vursun boynumu
Yine de görmeyecekse
gerçekleri gözlerim
Kapkara Yılanlar sevsin koynu’mu..

Bilmiyorum ben mi suçluyum
Yoksa bu kaderin bana oynu’mu


Bir sana varacak’sa yine yollarım
tutmaz olsun dizlerim Kırılsın ayaklarım
Duymasın bir daha bu kulaklarım
Seviyor diyecek’se hala papatya’larım
Sen hep tamam kal Ben yarım
Büyüsün korkularım ve kaygılarım
Yine de yanacak’sa
Sen yokken mevsim’lerim
Dökülsün yaprak’larım,
Kurusun toprak’larım.


Yine de sende bitecek’se ümitlerim
yıkılsın duygularım,
Yaralı hayallerim
Yinede titreyecek’se ellerim
ve üşü’yecekse sensiz özür dilerim


Gururum el verir sanma
Affetmem seni asla
öfkelenir örs’elenen Özlemim sana
Ertelenir sevincim
sana olan kin’imi her gün bilerim

Merak etme
Eskit’mem seni anılarımda
Bir şarkı söylerim adına bir şiir yazar
Gülerim
Ve üzülme
Ben acımı tebessüm de
gizlerim


Yinede sende bitecek’se gün
Beklemem artık seni
ne mümkün
Akşama da küserim
Batan güneşe de denize bile dökerim
Gülen Yüzümü
yıkılır mega kent yanar İstanbul
Bir Vapur gibi geçerim sensiz haliç’ten
yıldızlar bile kaymaz böylesi İçten
kayar’ım gözlerinden düşerim
tutamazsın
Nafile kalır sözlerin avut’amazsın
Senin de avucunda bir ölüm sadık
Kalır
Senin de için yanar anlatamazsın
Bir şiir bırakırım kirpiklerine
yokluğum’la Demlenir
Gördükçe tazelenir hasretin
Beni unutamazsın