Sırattan incedir sevdanın yolu
gönüller yıksam da geçerim sanma
İncitiysen eğer garip bir kulu
Ben ab-ı Kevser’den içerim sanma


Sakın ha hafife alma sen hakkı
Helal bir Yalnızlık olsun alnının akı
Kar kalmıyor inan kula kul hakkı
Kaderimi kendim seçerim sanma


Ne bir an öte de Ne bir an geri
Ölümün de vardır vakti ve yeri
Verilir eline amel defteri
Dileyince kendim göçerim sanma


Her günah lekesi çıkar mı sandın
İblis davasından bıkar mı sandın
Unuttun mu yahu sende insandın
Kefeni zinet’le ölçerim sanma


Kendi yalanına kendin kanmışsın
Ne pişmanlık duymuş ne utanmışsın
Dünya hayatına öyle dalmışsın
Azraile torpil geçerim sanma


Bil ki zebaniler rüşvet yemezler
Seni hak yarattı bile demezler
Duymazlar sesini ve dinlemezler
Onlara da bir pay biçerim sanma


Sanma yaptığından bi haberdir hak
Ektiğini biçer herkes muhakkak
İnsanın aynası kainata bak
Bir yolunu bulur kaçarım sanma


Bak ne görüyorsun bu İntizar da
Bakta gör kim hakir ve kim zararda
Toprak mahsulleri gibi mezar da
Bende çiçek gibi açarım sanma



Yaktı’ysan bir canın duygularını
Çal’dıysan elinden umutlarını
Kırdı’ysan bir kuşun kanatlarını
Cenneti âlâ da uçarım sanma