uykumda ölü zaman...
gulyabaniler adına!
bu bir kabus mu?
yoksa,
kavruk ve unutulmuş ellerini alnımda gezdirirken ninem,
çekilmiş dudakları arasından dökülen dua,
gözlerinden parmak uçlarıma işleyen
ölmez bir merhamet?...


kesretinden, hasretine ulaşamadım feyzin...
affet...



uykuma köle zaman...
baykuşlar aşkına!
aşk’ı böyle işleyemezdi hiç bir şiir
gidip asmalıyım kendimi
yek ruhum kalmalı;
bir şarkıda titreyen ahenk...



çileye çekilmeliyim,
çileyi bilmeliyim,
çileyi edinmeliyim...




ben sadece,
kan içen yaralar bilirim
ve köşesiz, acıtan sözlere mahkum bileklerim
ben özüne hasret k/ölenin miğfersiz askeriyim
kan içen yaralar bilirim...



ve aşk,
ve gerçek!
derken...
kırılmalı melanet!...


yaraları özüme garket
en derinde kalmalı
belki bu hissî zulmet...


kesretinden, hasretine ulaşamadım feyzin...
affet...