2
Yorum
8
Beğeni
4,8
Puan
625
Okunma
Karanlık çökünce;
Gün doğar pencereden,
Her zerresi Şam,
Biri de kopar gönülden…
Cereyan eder ay,
Helecân içinde can,
Ve bir o kadar canân,
Gider inceden inceden…
Karanlık çökünce;
Gün ağlar neşeden,
Her zerresi Lâm,
Çağlar heceden heceden…
Kararır gün, güneş,
Gözler karası elinden,
Ne gelen var bu karanlığa,
Ne lutfeden, ne zulmeden…
Karanlık çöker gebeye,
Uykuda ya da doğumda,
Bir ninni süzülür dua’dan
Öldürür duayı geceden geceden…
5.0
75% (3)
4.0
25% (1)
Cevap Yaz