2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
376
Okunma
Vefat eden babamı ve vefatından sonra yaşadıklarımızı anlattım … Adı Necim’di. Adı gibi göğe ait oldu şimdi…
Karanlık doğunca zahir olan çehre necmin,
Vakti geldi, aç gözünü ve dinle kâmeti.
O ki necme ait her zerrede gökyüzü
Ve kâinatta yok böyle sabreden sâhir.
Yazgı son bulunca nûru sönenler necmde
Aşk ile, secdenin başında bekle nefâseti.
Bekle ki ancak necmler ölünce gelir sana mukadderat
Ve sâhir gibi yüreğine düşünce feryat.
Karanlık doğduğunda biz dört yaşındaydık,
Sârî bir ölüm gibi tek tek döküldük hepimiz,
Vakit geldi, açtık gözümüzü ve işte kâmet!
Bak şimdi marîzane sûretiyle kaldı sâhir,
Müebbet!
İşte! Yaşıyorsunuz hepiniz göz göre göre,
Sâhir dertleriyle giryan olur oysa her gece,
Emevî’nin üstünde kendini nihan eyledi leyl,
Ve beş gönülde kâmet eder necme meyl.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz
