Bir bilsen
Bahar hiç gelmeyecek
Şu sensiz üşüyen yüreğime
Gelişin, gelişin işte diyorum
Bir ekvator sıcağı düşürecek
Donan tüm tenimi ısıtırken
Gözlerime dolan bakışlarında

Ayrılık treni gibi geçiyor içimden
Kahır dolu vagonlar
Ne zaman uyansam
Mavi sabahlarına bu şehrin
Esaretliğin yığılır karşıma
Kapkara nemli duvarlarla
Paslı zincirlerle sarmaş dolaş

Yalancı kahır dolu tüm akşamlara
Sitemler ediyorum
Yine içim ağlamaklı şarkılarında
İçimden gelse de ara-sıra yaşamak
Ne için,kimle,hani ellerin nerde
Yokluğun bitirdi beni
Aynalar tanınmaz halde
Bir gelsen görsen nerdeyim ben
Ne haldeyim; ölmekten beter senden

Gitsem diyorum
Bırakıp tüm anıları gitsem
Bir seferde olsa anlarmısın beni
Tüm sevdiklerim senden sonra giderken
Unutuldu çoktan o resimler, şarkılar
Şimdi yüreğimin besteleri
Gözlerime çizilen gözlerinin resimleri
Terketmeyen inleyen tüm duvarlarımda

Birazdan sabaha uyanacak gözlerim
Tüm insanlar gibi, birazdan
Açacağım kapımı gideceğim almaya ekmeğimi
Ve ölmüş bir yürek taşıyacak sokaklar
Unutmayacağım damarlarıma sinen
Kapkaranlık geceyi
’Nasılsın’ diyecek insanlar
Biraz sonra gelip geçerken yanımdan
’İyiyim’ diye övüneceğim
Öyle mi ?
İyi mi yim sensizken ?
*

Günay Koçak 17. Ekim . 2022