6
Yorum
21
Beğeni
5,0
Puan
637
Okunma
Yetişkin insanların kaldıramadğı travmaları çoçuklarınıza yaşatmayın. Coçuklarınızı elbette gül bebek büyütmeyin küçük sorumluluklar verin evcil bir dostumuzun mamasını vermek gibi, çöp atmak gibi , ekmek almak gibi vs.. Savaşların, cinayetlerin, altından kalkamadığımız kavgaların yegane mimarı çoçuklarına travma yaşatan ağır sorumluluklar yükleyen ebeveynlerdir. İnsanın, acının ve yokluğun hikmetinden güzellik çıkarmaya, ruhu müsait olmaz herzaman. Kimisi karıncayı incitmez kimisi kuşların kanadını koparır. Dünya yeterince acıklı. Kötülüğün bulaşıcı, iyiliğin aptallık sayıldığı bir zamanda yaşıyoruz. Bizler iyiliği ve hakkı buluşturanlardan olalım. Allah hepimizin yar ve yardımcısı olsun.
çocuktum
bir elin parmakları kadar yaşım
ölümcül kederin düğüm atıldığı gün
sığamadıkları bedenleri
ince ruhlara giydiriyorlar
taş atıyorlar bir delirmişlik gayyasına
tenler
kağıt parçaları
beton tozu
cennet kusursuz cinayetlere armağan
cehennemin sabrı bir ketum taş
durduğum zaman mekan buz
bir kapının aralığında büyüyorum
okçuların paradoks ihaneti
evimin direği sanrılar içinde uyuyor
altın sarısı saçlar günah
annemin rahminde kan
göç göç olmuşum
bir elin parmakları kadar yaşım
sorsan ölmüşüm de
musalla taşında helallik istiyorum
sonra…
yıllar var
kederim kimsesizliğim
katar katar sana getiriyorum
öff demiyorsun, demezsin
evinde kandil, sevinç, hayat
dizimi kırdığım gül bahçe
alnımı koyduğum ziyansız aşk
affet diyorsun çiçeğim
asr/ı hederdedir can
babam’a
5.0
100% (9)