geceyi kuşatan nikotin tadındaki aşkların
tene sinmiş kokusunu bilirsin
görkemli kentlerin birbirine geçen soğuğu
tanıdıktır bu mevsimde
yalnızlar sokağının uçurumunda ısınanlar gibi
tanıdık bir yüz arıyor yanan parmak uçlarım
bir yandan taşı toprağı incitmeyen nehirler gibiyim
sonra gözlerimin durgunluğu bir cam gibi kırılıyor caddelere
kulaklarımda nasıl bir ağrı birikti bilemezsin
geçmiyor ki iki gözüm geçmiyor
susuyorum o gündür


sen utangaç doğumun bir gün güzelliği
ben iklimi örselenen bir gelincik kadar dağınığım
saçları okşanmamış insanların sevinçlerine tebessüm ederdik
canımız da yanardı sevmekten, biz ağlaşırdık
göğsümüzü göğe açardık da kuşlar dolardı içeri
hangi gün düştük bu dünyanın içinde ayrı ayrı
iki gözüm


saçlarını severken sana anlattığım hikayelerin
bükülmüş de tekrar okunmayan sayfaları gibiyim
insanların hatıraları mercanlara benziyormuş
hikayeleri renkliymiş çok evvel zaman
sonra kederlenmişler beyaza dönmüşler
tutunamamışlar da siyah olup gitmişler
tane tane savruk şimdi iki gözüm
birbirine uzak denizlerde
hayatlarımız


az önceydi
çocuklara şeker hediye ettim
onlar şekeri severdi biz onları
en masum yalancısı olabilirdik bu dengenin
sevinçlerin en fakir hırsızı ikimiz


gidenlerin acı ve
zalimlerin kederli bıraktığı kavgalar
eylemleri beraberinde getirir
sonra o eylemler devrimleri
bazen de soğuk demirlere asılı kalır hayatlarımız




utangaç gözlerinden öpüyorum
dünya senden çok sevmedi beni


yeri değildi zamanı değildi sevgilerin
bir başka mevsimde buluşur muyuz?
dünyanın çocuklarını sarabilecek kadar geniş
kanatlarımız olur dünyayı sevebiliriz …


Doğan’a sevgiyle

Deniz Eğmen 9 ekim 2022








çok değerli seçki kuruluna, şiir adına teşekkürlerimle