1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
890
Okunma
tren vagonları ömrümdeki ayrılıkların toplamı
düşürdüm cebimdeki şekerleri
toplayan olmadı
çiçeksiz yolculuğun sonuna geldim
her durakta o vardı
gözlerime bakardı
beni yaralardı
makinist hiç aşık olmamıştı...
umutlandırdılar
yanlış tren bazen doğru yere gider dediler
umutlandım
vicdansız makinist
elma bahçelerinden geçtim
güllere benziyordu kadınlar
eteklerinden daha çiçekti elleri, yüzleri
çocuklarda hayat pür, neşeli
toprak ekmek dolu
yaşamak için gülmek yeterliydi ya
o olmadan gülmek yarımdı, yaralıydı
her durakta o vardı
gözlerime bakardı
beni yaralardı
makinist hiç aşık olmamıştı...
Cahide Deniz Egmen
5.0
100% (6)