Göğün santrali elimde ve tuşluyorum dileklerimi.
Manivela bir: irkildiğim
Rotasız bir seyir annemi düşlediğim.
Yorgun bir ufuk ve umut
Asla pes etmediğim

Hüzün çekmecem ve annem:
Hangisi hangisinin içinde?
Derdest olduğum bir sabah mı annemi uğurlamaya saniyeler kal?
Yoksa akşamdan kalan bir tabak çorba mı?
Annemin elinden
Ama o içmedi bense acıkmadım
Ama çok susadım çok
Sustuğum kadar susadımsa vardır elbet zamanı

Kürediğim şunca sözlük ne ki ne?
Neyden mi ibaretmişim?
İçimdeki iklim hep ama hep anne.
Bir tuşa dokunup kapıda beliren adamlar kadınlar
Adının ambulans olduğunu fark ettiğim anda.
Kuş gibi uçacakmışçasına annem
İklimler farazi
Sevgi sonsuz
Ümidim saklı
Çok hırpalandım ama…
Annesiz bir iklimi ne ederim ben
Hele ki içemediği çorbası bekler mi onu soğumadan?
Arayı soğutmadan görmeliyim annemi
Ve işte geri sayım başladı:
Sadece beş dakika bana sunulan
İyi ben ne ara okşayacağım saçlarını?
Ne ara anlatacağım destanı mı?

Bükülmez değil bileğim
Bile bile ben en çok annemi sevdim.
Lafügüzaf
Hasretin çanları çalarken
Hırpani varlığımla çıktığım o dik yokuş
Elbet dik başlıyım da
Ben vermem annemi yaban ellere
Ben giderim hem de öyle bir giderim ki kendimden
Defalarca gitmedim mi hem öncemde?
Ve işte annemdi beni o dipsiz kuyudan çıkaran
Dilinde yüreğinde sureler
Kıyama duran her ezan vakti
Teselli babında yazmak değil benimki
Çünkü ben şiiri de annem kadar sevdim
Hem söz verdim anneme:
Asla kırmayacağım kalemimi.

Benim iz düşümüm
Benim recim edildiğim
İfa ettiğimden öte ibrazı içimde saklı o devasa sevginin
Mademki sevmeyi de annemden öğrendim
Sevip saymayı
Kimsenin arkasından konuşmamayı
Rabbim duy sesimi hep duyduğun gibi
Sensin benim dayanma gücüm
Titreyen nefesinde annemin ben saklıyım
Aldığı her zor nefes
Ve attığım her adım
Attığımı atamadığım sattığımı satamadığım
Kimliksiz beni kayıtsız şartsız seven kadın
Çünkü o, benim annem