0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
280
Okunma
Bir karmaşa ki
Kalem elimde dönüp duruyor,
Bıçağın ucunda sinir uçları törpülendikçe
Kalbur gibi sallıyor zaman
Öyle örttüm üstünü, yaprak sarı
Bir iki tur atıp izledim seni uzaktan
Deminde bir sıcak çayı özledim
Sarhoş eder bu deli zaman içimde
Kaldırıp attım her şeyi senden uzak ne varsa.
Yoruldun biliyorum sormadan yaşarken
Şimdi çağır ellerini, mürekkep soğumasın
Nasırlı gözlerim çökmüş dibine bir gölgenin
Biliyorum kapılar kilitli.
Kasımın ayazı rüzgar gibi sürüklüyor seni
Beni dersen kaldım gittiğin yere bir adım
Beni öyle savuran bir rüzgara rehin,
Sessiz ve sözsüz bir cehennem gibi dalgın
Beni bilirsin, vazgeçtiğimde vurulur nefesim en durgun yerinden
Hadi öyle susalım ki kimse bilmesin
Hadi öyle git ki sesin gelsin derinden.
Emel İpek Yeşil
Doğaçlama
