incinebilir aşklar taşıyordum zulamda
büyütemediğim çocukluğum volta atıyordu
hayata bir türlü tutunamayan düşlerimde

ranzamda
yastık altında saklardım hep
yar kokan mendilleri

hatırlıyorum da
vakitsiz almışlardı içeri
aşktan suçlu bulmuşlardı gülümseyişlerimi

görüşe çıkarken
postalım mavi düşleri tutardı
beton zemine çizilmiş karelerde

ve
hep görüş gününe denk gelirdi
müebbet hapsin hücre cezaları

bu yüzden sevmekten kaçıp
tutsağı olmuştum kirli battaniyeye sarılı terk edişlerin

görüşüme gelen sevgiliye
hangi şairin şiirini okusam
yaban kalıyordu
ona bakan gözlerimin tarifinde
kendim oturup yazıyordum
onu anlatan şiirleri

bu sefer de
gardiyan kontrollerinde kayboluyordu sözcüklerim

aşk
anarşist bir direnişti yüreğimde

ve
ilk sevgiliyi kaybetmişti
o küçücük eyleminde

direnen isyan eden
ve
büyümek istemeyen çocukların
sloganları sarıyordu hücremi

ben
ansızın bastıran
isyan dalgasında
kaybediyordum sevgiliden aldığım
mor sardunya kokulu geceleri

aşkı
sürgüne gönderiyorlardı
bensizliği bilsin diye

ve
hasrete sürgün
taşlar arasında açan
papatya gülüşlü çocukluğum
yapma
dercesine bakıyordu
demir kapının ardından
onun böyle sürüklenerek götürülüşüne

hücresine
yalnızlıklar sıkan hortumlara sarınırken
bedenim

sevgilinin yokluğuna üşüyordu
ve
suçlu buluyordu
sevginin aşka sürgün hallerini

vakitsiz açan çiçeği
vuruyordu
direnişi bastıran jandarmalar
içimdeki aşk ölüyordu
kanayan çiçeğin
kırılan bedeninde

oysa aşk
ölümsüz bir terk edişti hücreleri

ve
aşka teslim ölüyordu
müebbet hapse vurgun yiyen
düşlerim