Vakitlerden hercai,
Ayak direyen düşüncelerin ateşinde yanıyor ahali.

Kah kaburgasından Havva yaratılan Adem’e dönüyor yüzünü güneş,
kah bildiği bütün duaları yeryüzüne indiren meleklere,
soyu ürüyesice insan için seferber oluyor alemi hakikat ve bilcümle mahlukat.

Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz iken seyyar düşleri olan nesli kırıklar bir söz uğruna kırıp geçirdiler cihanı.
Külliyen zarar iken kendine insan
adabı muaşerette yakıverdi asma bahçesindeki bütün niyetlerini.

Ah kuşkonmaz er geçmez yalnızlıkta olduğunu düşünen kendini terk bedenler,
varsın olmasın lüksü manaya denk saltanatlar.

Hangi Adem ve Havva oğlu sahip oldu kabrinde saltanata.
Hangisinin mabedi oldu yaptığı saraylar.
Kimin kefenindeki cebine kondu Üç aylık maaşının tamamı
Vakitlerden hercai Tükeniyor zamana dair olan umutlar.
Koca bir orman alev alıyor. Elmaya ok atan kahramanın, alnından vurduğu çocuğun çığlıklarıyla.
Fakirden alıp zengine veren devleti aliye yüzünden, yoksulluk kırbaç gibi vuruyor nefsi emmareyi.
Hakikat tokluk mertebesine varıyor ve içi titriyor evladı Adem’in.

Kuzguna yavrusu şahin görünecek diye işe koyuluyor orman perisi,
insana ölüm ve yoksulluk hak görülsün diye alimler getiren gökyüzü gibi sarıyor kara kanadından kuzgunu.

Vakitlerden hercai
Bir kadının tenine iman ediyor zıvanadan çıkmış din tellalları.
Saçından sıratlar,
Gözlerinden güneş
Göğüslerinden huri
Bekaretinden cennet yaratarak
Aman diliyor, ateşi közleyen zebani
Hakkın hukukuna berdel verilen canlar yüzünden

Vakitlerden hercai
Bir kısa ömür, uzunca ölümler bahşediyor henüz doğmuş olana.
Sus diyor bir melek dokunarak dudağına
Ve ağlıyor bebek, ömrü boyunca susturuluşundaki sırra.
Tanrı ile iş birliğinde idi hayaller
Levh-i mahfuza saklanmıştı mutlu düşler kumpanyasının son iki bileti

Vakitlerden hercai
Hep O ne derse O olur diye Oldurmaya çalışır Alaaddin’in lambasındaki isli düşler fabrikası.

Olanda ben olur olmayanda ben.
Tuzu kuru saltanat sandalında gitmekteyiz bilinmeyen diyarlara...
Vakitlerden hercai
Vakit Hercai ...