Gözlerinin akı parladıkça
Tepeden tırnağa gerildi
Korkunun gırtlağı
Aşamadığı isterik imgeleri.

Umacılar tıkasa da
Yer altı geçitlerini
Kaba saba ulaşıldı
En son safhaya.

Bir kere de yüreklendir beni
Ey menbamı çalan bellek!

Ya da bir nefes aldır
Nefesini tutmaya
Meyyal olan ruhuma.

Gem vurulmuş ağzıma.
Nasıl söylesin
İçimdekini dilim.

Dilim ki
Mühürlenmiş kederlerle.

Noksan bir şeyler var
Bu yitik hayatın içinde.

Çırağı kalfası ustası da
Sen olmuşsun dertlerimin.

İnce telaşlı hallerimiz
Hepsi haybeye.

Kudurgan dalgaları öfkenin
Sürükler bizi eksilmiş güneşlerin
Tepesinde kanat geren hayallere.

Bizi ayakta bir tek onlar tutar.
Ve bir tek onlar
Göğe merdiven kurar.

İnandır beni!
İknâ et!

Sekteye uğramadan anlat!
Hüznün perdesini arala.

Cılız çıkmasın
Kırılmasın sesinin cesareti.

Gözlerinin feri aydınlatsın
Yüreğimin karanlık köşelerini.

Alışıla gelmiş kötü huylarımdan
Kendime zerk edilen öfkeden
Kurtar beni.

Kırıcı sözün
Yüksek sesin
Hayatımı zehir etmesine
İzin verme.

Bırak
Rüzgâr üflesin
Çiçekleri havaya.

Ham halimi
Görmeye tahammül edemezken
Yapraksız bir dalın
Yeniden yeşerebileceğini anlat...

Eylül Ak