İmtina ederim
Seni kırmaktan.

Canımı dişime takar
Yine de kılına zarar vermem.

Zihnimi alaşağı eden
Kalbimi bile zapt eder
İçimi kemiren kaygıyı
Yüreğimin arka fonunda
Muhafaza ederim.

Yeter ki sen
Kavruk bozkırın
Çocukları gibi
Diline doladığın
Hazin bir türküyle
Yağmuruna tutulduğun
Munis yüreğinin
Canını sıkma.

Çokca dost
Akça kesilen bahtı kara.

Huzurlu vakit
Sık salıverilen kahkaha.

Tatlı söz
Yalın öz.

Özgür ruh
Gözlenen sulh.

Tam da böyle
Bir sevinç
Bir feraset
Resmeder benliğimi.

Yani sen bundan böyle
Sesimle sarıldığım
Bana gerekensin.

Bir de isterim ki
Kırpışmadan kirpiklerin
Dalayım gözlerine.

Dondurayım bakışlarını
Baksın diye gözlerime.

Sayayım çehrendeki
Benleri tek tek.

Engin sularından yüreğinin
Sek bir yudum alayım.

Kuşatayım çepeçevre
Anılarımı seninle.

Kader çok görmüşken
Bana bir kare seni

İsterim ki sarmasın
O kadar da çabuk
Ölümün rahiyası beni...

Eylül Ak