seni unutmak için çıldırıyorum

gazete okuyorum.
film izliyor,
şiir yazıyorum.
yürüyüşlere çıkıyorum mesela...
nereye gittiğimi
nasıl döneceğimi bilmediğim,
düşünmek istemediğim yürüyüşler...

adının hiç bir önemi yok
her şarkıda sen geçiyorsun içimden.
yüzüm aydınlanıyor,
aptalca bir tebessüm misafir oluyor dudaklarıma...

sonra
seni unutmak için çıldırıyorum...

oturup yol kenarında
geçip giden arabaları sayıyorum
plaka falı tutuyorum.
ikimizin baş harflerini taşıyan
bütün araçları sayıyorum...
seviyor sevmiyor...
seviyorrrrr sevmiyorrr...
"hadi bir tane daha gelsin Allah’ım
son birtane...
seviyor çıksın"

ve geliyorrr
beyazlar içinde bir umut.....
seviyorrrrr seviyoooor
yaşasın seviyooooorr... diye bağırıyorum
etrafımdaki kalabalığa aldırmadan...

sonra farkediyorum ki
unutmak değil bunun adı
umut...umut etmek...umutlanmak...
ama kesinlikle o kaldırım taşına
seni unutmak için oturmadığımı
anlıyorum...

oysaki
seni unutmak için çıldırıyorum...

ki...ılgıt ılgıt,
buram buram
sen kokuyor kavruk kalbim.
ellerinin değdiği her yer tıklım tıklım
sen dolu.

kaldırım taşlarını severim.
her biri ayrı gözyaşı barındırıyor,
ayrı ayrı sevdalara şahitlik ediyor.
ve bir dünya ayrılıkları basmış bağrına...

sonra
seni unutmak için çıldırıyorum...

bir masala inanmaya ihtiyacım var
sevgilim..!
katmer katmer olmuş
bir aşka,
vazgeçmeyen bir adama...

seni sevdim...
seni seviyordum...
seni seviyorum...

ki...
öte yanda seni unutmak için çıldırıyorum...

fazla kurcalama kalbim diyorum,
sende biliyorsun ki
unutmak değil bu...
bunun adı,
hiç bitmesini istemediğin
umudu diri tutmak...

ve bir gün
umut tükenir,
içine oturur sesin,
çok bağırsanda bir duyan olmaz...

sevgilim,
sesim kısılmadan
seni unutmak için çıldırıyorum...


(kor)
sevmek kadar güzel bir şey yok