Yalnızlığın sesi haneme doğan gün gibi
Gece hasretinde yolumun kesiştiği
O minval…
Hani, hani gönüz tezgâhında saklı gülüşüm
Yürekteki seyyah
Var olmanın da hâsıl olduğu her şiir
Emsalsiz bir hüzündür de perdeleyen bu aşkı

Siması tanıdık acıların
Şifresi yitik hatıraların
Sinemde saklı bir esintisin sen
Şiar edindiğim sözcüklerden
Çizdiğim güzergâh
Muhatabım yalnızlık rıhtımı
Demir aldığım bir yaz gecesi
Çırpınan hecelerden inşa ettiğim cennet misali

Yutkunduğumda yalnızlığı büyür gözlerimin
Büyütemediğim bir çocuk saklı içimde yeminliyim
Onu yaşatmaya
Saftır kalbim
Saf tuttuğum bu safiyet
Endamlı bir hayalden firar eden ansızın
Bazen ismim bazen şehrim
Bense hüznün şairi delişmen bir rüzgârım

Estiğim kadar içime tersten
Aşkı yazdığım hecelerden
Düşen payıma
Yakamozların çağrısı sonlanmadan
Bulmalıyım yolumu
Buğrası dünün
Kefil olduğum ömrüm ve sevgim
Şerh düşülesi nice şiir endamlı yüreğin
Hazzı yazdıkça
Dönendiğim kıblemde
Pervana mizacım
Yandıkça canım
Ah, ben nasıl geri dururum?

Yankısı duyulmaz kimi zaman sesimin
Ses etmeden yaşadığım
Yetmezmiş gibi
Ses etmeden sevdiğim zimmetlidir yüreğime.

Mevsimler dökülür pul pul
Afaki bir gölgesi olmayan garip bir kul
Olmanın neşri ve işte hâsıl olan
Her şiirde
Tetikleyen iç sesimi
Kıyısından köşesinden dahi ayrılmadığım
Yediğimi müebbet misali
Kıraç toprakları sevgimle cennet bellediğim

Batıl yüreklerde saklı şerri havale ettim Rabbime
Geri dönüşü yoktur bu yolun
Gerisin geri gitsem de
Coşkumla en öndeyim
Sevginin mizanseninde saklı kalp yaram
Hazzı yaşamın ne ki?
Meali sevgi olmadıktan sonra insanın
Elbet aştığım engebeler
Deştiğim yollar kuleler
Maviden ibaret benim dünyam
Karanlığı dahi delip geçen gözlerim
Dalgınlığıma gelmiş madem
Meğerse ben seni usul usul nasıl da sevmişim
Aşk denen yarım kürede