onlar var ya onlar...
onlar aymazlık ta bile sınır tanımadılar.
onlar umursamaz birer arsız dı.
söyleyin çiğ kalmış sözlerinizi hiç kıvırmadan.
kapılmayın o sahte ve çekici hayatın cazibesine
unuturken tüm gerçekleri
hiç kimseyi umursamadınız.

unuttunuz birden.
yalanlarla dolu bir geçmişle yaşarken.
hala uydurulmuş acılarda teselli arıyordunuz.
o yalandan sevmelerle kendinizi aldatırken.
bu hayatın gerçeklerini görmediniz.

yalanlara dolu bir hayal kurdun kendince.
günlerce seviştiğin bir hayal.
olmayacak bir düştü sanki olanlar.
öylece göklerin ağlamasını beklemek
kurumuşken göz pınarları.
zaman ölüyordu.

yok sayarak her şeyi
bütün cümleleri yetim bırakarak
itham dahi etmeden.
yargısız infazların yaftası asılırken boynuma
kayarken ayaklarımın altındaki iskemle.
kesinleşmemiş bir cezanın infazı yapılıyordu yargısızca.
ipin ucunda sallanırken birileri
dilinizde o edepsiz sözler...

kaldırın sürmeli gözlerinizdeki o perdeleri
başka bakın hayata.
yeniden yeşertin düşlerinizi
yüzleşin hayatın o gerçekleriyle.
bir sevgi doğarken, bir sevgi ölür daha doğmadan
kimseler bilmeyecek o doğumu.
ölümü dahi duymayacak hiç kimse.
kalem kırılırken...
yetim kalmıştı tüm cümleler
mezar taşındaki tarih gibi öksüzdü ölüm.
hayat düş değildi onlara bile.
yaşananlardı gerçek.
*
Mehmet Demir
15.07.2022 Ankara