Gördüğüm gün açtı sînemde yara.
Bazen de can kattı cana gözlerin.
Deryadan derindi, kömürden kara.
Zından oldu kaç yıl bana gözlerin.

Kirpiklerin ok mu gözün üstünde?
Kalem kaşın yay mı yüzün üstünde?
Hem işmarın hem de nazın üstünde.
En güzel sığınak sana gözlerin.

Aşığın gözünde en kutlu ülkü.
Ya uçsuz bir ülke ya ocak belki.
Her bakışı kutsal geçilmez bilki.
Vatan; Edirne’den Van’a gözlerin.

Bir güneş misali düşer her yana.
Sanki ab-u hayat iç kana kana.
Her seher vaktinde nefes her cana.
Doğarak yol verir tana gözlerin.

Ay çehren içinde aya benziyor.
B’akarken billur bir suya benziyor.
Her hali ayrı bir toya benziyor.
Sonsuz bir huzurdan yana gözlerin.

Mesut’um kalemim yetersiz kaldın.
Kaç aşık aklını başından aldın.
Bak yine göklere bir bakış saldın.
Gelip gözlerime kona gözlerin.

Mesut ALTUNKAYNAK