Sevgi, her hamurda ayrı yoğrulan
Yoğruldukça çoğalan ve doğrulan
Gönülde kalbe dolan
Ve dünya’nın en güçlü adaleti olan
Ve kendini dört mevsimde ıspatlayan
İsyanda devrim olan
Doğada evrim olan
Buğularıyla gözleri dolduran
Derin anlamlarla özverili
Adanmışlık olan
Fark gözetmeyecek kadar
Hedefe vuran
Rakamları incitmekten korkan
Ağır ağır her güne doğan
Kendini tüm çıkarlardan koruyan
Veysel olup
Ayakkabıya para koyan
Haydi git dese de yüreğinde tutan
Sahara da vaha olan
Aradıkça uzaklaşan
Uzaklaştıkça yakınlaşan
İnsanı insan yapan candan
Can olan,
Harfleri biraraya toplayan
Gıptayla öfke ve gazabı durduran
Dizelerle dize gelip, düşler kuran
Sevgi, büyük adaleti doğuran
Namert ve ödlekleri korkutan
Cakacı mizaçlara hiç uymayan
Sevgi, hep büyük oynayan
Ve yeryüzünü volkan gibi sallayan!

Sevgi kendi çıkarını asla gözetmeyen, kendine öncelik tanımayan egoizmin benlikte ki sıfırlanmış halidir. Bir insanın diğer bir insanla arasında ki ilişkide aradığı kesinliğin senin ki ve benim ki kavgasını noktalayarak mükemmelliği değilde doğallığıyla kendini ıspatlayan yürek adaletidir.

Sosyolog Hasan Hüseyin Arslan - 12.07.2022