Tertemiz bir dünyada kirli kirli insanlar.
Sanki koca alemi dar etmeye gelmişler.
Siyah, beyaz, sarışın türlü türlü insanlar.
Pazar kurup misliyle, kâr etmeye gelmişler.

Halbuki ömür diye toplam üç gün verildi.
Geldim, gördüm, giderim denen sırra erildi.
Kimine bu üç gün de yazık fazla görüldü.
Ölmeden cehennemi var etmeye gelmişler.

Oysa bir tarla idi şairin terimiyle.
Ekip geçinecektik o günkü verimiyle.
Alakası hiç yoktu bugünkü sürümüyle.
Bir evrimle ayvayı nar etmeye gelmişler.

Hırs kaplamış doymayan nice nice gözleri.
Yapılan işler başka, başka telden sözleri.
Bir rüzgarla alevle buluşturup közleri,
Yangınlar çıkararak har etmeye gelmişler.

Zalime zulüm düştü mazluma ceremesi.
Kan emdi yıllar yılı hırsızı, haramisi.
Duyulmadı, duyulmaz garibin kısık sesi.
Gören gözleri bile kör etmeye gelmişler.

Mesut’um Hak’tan yana yok tabi de kaygımız.
Yerle yeksan edildi nice güzel duygumuz.
Kayboldu günden güne insanlığa saygımız.
Hafızamızda kötü yer etmeye gelmişler.

Mesut ALTUNKAYNAK