Adı yok kimliksiz bir eşkiya
heybetli yüreği mesken tutmuş gözlerini
biraz savursa rüzgarını
yüreğine düşecek niyetindeki yıldızı
avuç içi kadar dünya,dünya kadar yüreği
ah birde tutabilse sarmaşık gülleri
dikenlerini semaya dayasa
kanaya kanaya çıkacak,tutuşturacak yüreğini

az ötede yalnıźlığın sohpeti keser düşlerini
ney sesinde feryadı figan düşler dökülür
deniz dalgalarının sesi döver dizlerini
uçuruma yazılan mektuplar ilişir gözüne
sesiz ağıtlar düşer bir bir karanlığın bilinmezliğine
bir intihar bir veda bir buse
bulurmuki yüreğindeki adresi

döner dünyaya, özlemi küle ,kül ateşe
bitmeyen bir acı tutuşur
gelenler,gidenler,anılar yarım kalmış kitaplar
ucu yanık hasretler tüter karşı tepede
tepeler ki kan revan
tepeler ki çırılçıplak
tepeler ki kimsesizler mezarlığı

adı yok kimliksiz eşkiya
yine düştü gecenin bitmeyen dünyasına
önce ney sesine mest oldu
sonra dalgara sövüp geçti uçurum kenarına
düşlediği bu değildi elbet
bir ihtimal giden mektuplar doğru adreste
bu cezbetti
sinesini yerinden söken hüzün
mutluluğa gidermi dumanlı sevdası
yok olmaya hakı yoktu tabi
ve bir an tamda o an düştü semadan
saclarına sarmaşık gülleri
düştü kimliksiz yüreği uçurumdan...