Artık itimat denen şeyi dünde bıraktım.
Ardım sıra gezinen gölgeden korkuyorum.
Şaşırtıyor bu düzen, bu insanlık, bu devran.
Bazen alışmadığım ilgiden korkuyorum.

Hata nerede bilmem olmak mı görünmek mi?
Yoksa olduğun gibi bir hale bürünmek mi?
Bir tamamın peşinde bir ömür sürünmek mi?
Dilimdeki söz adlı belgeden korkuyorum.

Biz hep sıfırı yedik bitmez dünya kursunda.
Notumuz belliydiya kısa ömrün hırsında.
Cahillerin savaşı bir kenarda dursun da,
Yanı başımdaki kaç bilgeden korkuyorum.

Etrafımda cem eder envai yasaklarım.
Görsem şu sağ gözümle soldakinden saklarım.
Hiç uyum sağlamadı başım ve ayaklarım.
Bedenimde kalp denen bölgeden korkuyorum.

Mesut’um işte böyle zamanın getirdiği.
Kaşıkla verip sonra kepçeyle götürdüğü.
Görülmemiş şey değil niceyi bitirdiği,
Bir an silip atacak silgiden korkuyorum.

Mesut ALTUNKAYNAK