O uzak yollardan umut ettiğim
Gelmeyecek biliyorum, yine de bekliyorum.
Sarsa da beni bir çok hüzünler ;
Gecenin sessizliğine, acımasızlığına mevsimlerin
Başımda çaksa da bütün şimşekler
Dondurucu olsa da kış... yine de bekliyorum
İnadına bekliyor yüreğim,üşüyorum.

Üşütüyor, kimsesizliğim, sensizliğim
Üşütüyor ey sevgili !
Bitmiyor gözümde yaşlar... mendiller çürütüyor
İçimdeki aşkının bitimsizliğine inat bekliyorum.
Acımasız yüzlere, dost yüzlü düşmanlara inat
Bekliyorum seni... geleceksin inanıyor kalbim
Ve yine bir sabah...
Gözlerine tutsak, seni beklediğimi bileceksin.

Yağmur iniyor hüzünle, kapkara bulutlar
Sen yoksun diye pencereme konmuyor kuşlar.
Ayrıldığımız Aralığın uğruna.
Sevmiyorum -Aralıkları- ve kışı...
Güller açmıyor artık penceremde
Meçhule göçtü bülbüller.
Tüm hatıralar şimdi, karanlık bir mazide.

Korkuyorum... neden mi ?
Dost yüzlü düşman sarmış çepeçevre
Susuyorum... onlar pusuda
Ben korkuyorum.
Güneş bile göstermiyor yüzünü
Bir doğsa, sabahlarıma diyorum.

Sen gittin ya; bağladı ellerimi vefasızlık.
Ey uzaklardaki umutlarımın güneşi
Sen gelmiyorsun ya ;
Issız ve karanlık dünyam
Öyle korkulu ki yaşamak
Gel ! gel/sen ;
Yeniden dünyam çıksın karanlıklardan...
*
Devam edecek..

Günay Koçak 5.07.2022