Derdimi dağlara desem dağ ağlar
Çağlarda gözyaşı sel olur akar
Sevdanın hasreti bu canı yakar
Kavurdun benligimi kül eyledin
Savurduğun yelde SENİ ÖZLEDİM

Elini çekip göçtüğün gün benden
Yandı ciğerim gör nefessiz kaldım
Ruhum sığmıyor dar gelir bedenim
Ateş yağarken yok bir dur diyenim
Bıktım usandım şu dünya elinden
Sensiz yaşarken ÖLÜMÜ ÖZLEDİM

Hasret közlerin yüreğimi yaktı
Issız gecede çarptı uykulara
Aktı gözlerin yetim düşlerime
Bir Bülbül gibi şakırken bahçede
Billur sözlerin şimdi neredeler
Yeter be yeter artık göçüyorum
Öksüz odamda KOKUNU ÖZLEDİM

Vefayı sorma çekildi suları
Cefayı desen kapkara bir bulut
Durmaz yağar sağanak sağanak
Hiç eksilmedi mavi gök/yüzümden
Şimdi sorarsan buralar nefessiz
Kimse kimseyi aramıyor artık
Kalpler kaskatı gülen yüzler asık
Münzevi köşe yalnızlığa aşık
Yüreğe vuran DOSTLARI ÖZLEDİM

Çırak Ça / İbrahim YETGİNDAĞ