Herkesin iki gözünü kapatarak baktığı bir aleme,
Elinde olmayan nedenlerden dolayı,
Girmek zorunda kalınca,
Bir gözünü kapatarak girdi.
Artık oranın tek gözlü kahramanıydı.
Sadece o olduğu için başı dik gök yüzüne
Ve Güneşe,aya yıldızlara
Bakarcasına bakan.
Çekti kara pelerinini başına,
Göz ucuyla süzmeye başladı kör numarasına yatan
Karanlığa değilde gün aydınlığına
Bakmaktan korkan zavallıları.
Bir gerçek var dediler,
Oda ne kadarı doğru belli olmayan.
Buna rağmen bakmaya korktular,
Acıyı benliklerinde hissetmeme adına.
Gökten yıldızlar yağsa başlarına
Düşse yer yüzüne kometler gibi taş niyetine,
Banamısın demezlerdi.
Oysaki herkes görüyordu
Fakat bakmıyorlardı başlarını çevirip.
Açık gözle ey efendi seni görüyoruz
Biz buradayız,buradaydık şu zamandan beri.
Diyemiyorlardı bir türlü
Dillerinde yaralar açılmış gibi.
Yada bir kürek mahkumunun akibetini yaşıyorlardı.
Çekti kılıcını tek gözlü adam,
Aldı bir körü yada kör numarasına yatanı eline,
Çıktı yüksekçe bir yere çıkarmadan sesini
Gönderi kanlar içinde bırakarak
Kör numaracılardan birini
Yanı başındaki dünyaya
Topu birden kan tutulmasına uğramışcasına
Dağıldılar çil yavrısı gibi şehir meydanına.
Bir kaos oluştu.
Atlı polisler geziyordu sokaklarda.
Şehrin güvenliğini sağlamakla yükümlü.
Sürdüler atlarını kalabalıklar arasına,
Düşenler oldu
Kanlar içinde kalıp haykıranlar
Köprüden atlayanlar oldu.
Sanki herkes kıyametini yaşıyordu.
Sahne tek gözlü adama açılmıştı sanki
Kara peleriniyle kara bir at sırtında
Ara sokaklara barikat kurmuştu.
Kalabalıklar hangi sokağa kaçsa
Sokak başının kara pelerinli
Tek göz tarafından tutulduğu görülüyordu.
Bu kaçış esnasında hepsininde gözü açılmıştı
Fakat yarı hasarlı bir fatura karşılığında.