Sende gidersen
Kim tutar ellerimden, ümit verir yarınlar
Buz tutmuş yüreğime konar mı sensiz kuşlar.
Ağlarsam ...
Gözlerim çağlayan bir kan ırmağı
Bir çöl yalnızlığında evim
İki kuş ve bir yavru kedi sırdaşım.

Aynalar kıracağım
Görmesin sensiz bakan gözlerimi diye
Sen, gözlerimde bir damla yaş olsan
Yitirmemek için seni...
Ağlamazdım ömür boyu.
Sonbahar’ın hüzün solosu
Tüm yapraklarını dökerken aşkımıza
Kararırdı renkleri tüm mevsimlerin.

Beni sorarsan eğer
Yüreğimi ızdırap çiçekleri sarmış
Ellerim çakır dikenleri.
Buğulu gözlerimde
İsyanla yiterken sevgi umutları
Yüreğimin galerisinde sergilenir
Gözlerine çizdiğim sisli tablolar
Sen olmazsan kimse olmuyor.

Benim Eylül akşamlarımsın sen
Yağmurlarım başlar neden ?
Mademki gidecektin bu şehirden
Söyle neden sevmemi istedin.

Baharlarımı avuçlarında tükettim
Çaresizliğimle başbaşayım şimdi
Ben bu karanlık simsiyah gecelerin
Duygusal yalnızı...
Her gün bir teselli diye yeniden
Sana uzatıyorum çaresizce ellerimi
Tutmuyorsun.
*

Günay Koçak 16.06.2022