Akşamın son ışıkları geçiyor sokaktan
Söyleme bana artık hicran şarkılarını.
Yığılır kalırım tutunamazsam yüreğine
Kar yağdırma özlem yangınlarıma...
Bak Sonbahar tek mevsimim şimdi
Hüzünlere verme beni.

Kırmızı bir ayrılık dökülüyor dudaklarımdan
Artık vuslatını koy mavi zarflar içine.
Yoksa yıkılırım biliyorsun
Halim duman olacak...
Karanlık bastımı akşamlarıma.
Hatıranla dolu dört duvara asıyorum
Hüzünlerimi, gözyaşlarımı ve gözlerini...
Bil ki ; her saatim sen olmuştun yaşantımda
Seni düşünüyorum gecelerce- gündüzlerce... sonsuz

Gökyüzü yine karamsarlığa kuşanmış yokluğunda
Bir ben değilim oysa ; bu şehrin hüzün yüklü insanı.
Bir ben değilim; tükenen ayrılıklarla ...
Gurbet gecelerinden yosun tutan yalnızlığımı
Şarkılarla paylaşıyorum artık...

Ayrılığını ve seni işliyorum her an mısralarıma
Zındanlardan öte tüm evrenim, gel !
Sen olmadığın için
Veda edip gidişinden suskun içimdeki tüm kuşlar
Güllerin açsa da penceremde
Dikenleri ile beslemişler sensizim diye yüreğimi
Bekliyorum gece demeden gündüz demeden
Hep kapıda gözlerim
Varsın boş dursun ellerim
Dikenlerle sarılı kalsın yüreğim... üzülme sen
Ağlasın gözlerim ;
Seninle kaybolayım zındanların dipsizliğinde
Bu benim alınyazımdır, isyanım değil !

Yeter diyorum kadere yeter !
Gittiğin yollar kapkara dikenli
Kaldığın çöllerde hasret ateşleri
Sensizlik tıpkı bir cehennem oldu bana.

Buz tutuyor denizlerimin dalgalarında yokluğun
Olmadığın her mevsimimde ismini haykırdım
Kalbimden damla damla akan kanlarım
Her hücrem; seni sayıkladı.
Acımasız çiğnediler yokluğunda
Bendeki güzellikleri...
Hep düşman bakışlarda eridim damla damla...
Sorular sorunlar...
Soruların yağmurundayım şimdi ;
Kimdi yaşanacak günlerimizi çalan ?
Kimdi beni sensizliğe tutsak eden
Bir söylese koğuştaki
Kırık ayna !..
*

Günay Koçak 17.06.2022