Ne yar alır sitemini hayatın ne de yaren
Kaynar içinde öfkelerin, sevincin
Vurmaksa onları usulen dile naif
Yeri gelir ise çıkardan içerden bir Âkif.

Tozlu yollarında savrulurken hayatın avare
Ne acıktım ne de suya kandım biçare
Silemedi acısını en şık tebessüm yüzde
Çok derin açılmıştı yara, ta yürekte.

Dertlerden sıyrılmak değildir bu
Gönle asude bir yaklaşım beklenen tevazu
Tellerinde dile gelir söze gelmeyenler
Bağlamanın yoldaşlığı ki o, çok şeye değer.

Ne nazı olur kalemin, etmez itiraz
Ne de gocunur yazmaktan kalır aciz
Perdeler yön verir tınısına sazın
İncinmez teller nazende ellerinde aşığın.

En sitemli ve cevval yanımızı dizginler
Halis duyguları renkleriyle neşreder
Büyüsüne kapılınıp gidilir kalemin masalsı
Yazdıkça dahası girer sıraya nice şiirler.

Çareleri de yazar dertlere rağmen iksirdir
Leyla ise dert, Mecnun`dur o, çöldedir
Çeşme başındaki güzleyse meftunluk
Bozlağın tezenesinden gelir beklenen mutluluk…
Oğuzhan KÜLTE