hıçkırıklı şarkıları ve ateşböcekleri vardı onun
ne vakit sokak lambaları sönse
sesi çığlık çığlığa susar ve sadece gözleriyle anlatırdı !

..konuştuğunda

hep bir bulut gelir gözlerine karışır
gözlerimden
sevinçlerime
inceden inceye yağmur damlatırdı

..ki hüznün lehçesi göğsünde ve hep gizliydi

bütün bir gece bekledi

şunun için;

hiç kimsesiz kalmak için sensiz kalmak yetiyormuş

şahnaz

gitme..


gidersen

çıplak ayaklarıyla hiçbir çocuk
koşmayacak bu şehirde
örneğin yağmur düşmeyecek çiçeklere
güneş desen o da öyle

ve senin olmadığın yerlerde
hep bir mağlubiyet ilencidir ve dilencidir yaşamak
yaşamak ne ki gülüm
sensiz garba düşmektir sokak sokak

kuşatıyor yolları üşüten bir acı
solgun bir akşamın usulca kanattığı
bir şiir sesiyim belki
belki de bu şiirin en biçimsiz yeri

gideceğini suskunluğundan belli eden hali


.....


Yalçın Gözetelik