orada, aile kokulu çay bahçesinde
şehla bakışlarından kalma
bir dolu anı gelip çarpıyor gözlerime
ve ben apayrı gülümsüyorum herbirine
ağlamadan az önce



sensizliğe eşdeğer akşamlar çöküyor üstüme
gövdesinde yıldızlar var, gümüşkaralı
sanırsın ki kuzeyi bıçaklanmış
yağmur öncesi rüzgarların, savurganlığında
saçlarından emanet aldığı taze nergis ferahlığı



ötede cilası solgun fakat ceviz oymalı
gramafon, yankısında gül damlalı nihaventler
ki hasretlik diyor Ümmü Gülsüm, hasretlik
öfkeli dalgalar yükselip alçalırken esmer sularda
batıp çıkan martıları izlemektir biraz da



ışıkları titrerken ihtiyar Kadıköyün
ilk çan seslerini duymaktır,seher vakitlerinde
uykusuzluğuna tanıklık ederken yorgun balıkçıların
maviye günaydın demelerine içlenmektir
orada,aile kokulu çay bahçesinde



.....



Yalçın Gözetelik